ΑΣΧΕΤΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΟ 90% ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ ΣΚΑΦΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ

Ένα άρθρο που γράφτηκε πριν είκοσι χρόνια στην Ελλάδα και δυστυχώς είναι τόσο επίκαιρο στην Κύπρο του 2017. Με αφορμή το χθεσινό περιστατικό* θα ήθελα να γράψω κάποια πράγματα σχετικά με το θέμα της ενοικίασης σκάφους . Αντί η μοναδική έγνοια των ενδιαφερόμενων να είναι η τιμή, καλύτερα θα ήταν η έμφαση να δίνεται στο κατά πόσο το σκάφος έχει τις απαραίτητες άδειες και επιθεωρήσεις ως ακτοπλοϊκό, καθώς επίσης και αν ο κυβερνήτης φέρει τα ανάλογα πιστοποιητικά.

«Άσχετο και επικίνδυνο είναι το 90% των σημερινών κυβερνητών σκαφών αναψυχής» όπως υποστηρίζει το σύνολο σχεδόν των πλοιάρχων των επιβατηγών οχηματαγωγών πλοίων της ακτοπλοΐας μας, τονίζοντας ότι «η εκπαίδευση του υποψήφιου καπετάνιου θα πρέπει να είναι μια σοβαρή υπόθεση» στη χώρα όπου ευημερούν οι ιδιωτικές σχολές ιστιοπλοΐας και οι ναυτικοί όμιλοι.

«Με 400 περίπου ευρώ και ορισμένα μαθήματα που θα

παρακολουθήσετε για ένα δίμηνο περίπου μπορείτε να έχετε δίπλωμα ιστιοπλοΐας. Όλο το χρόνο, κάθε δύο μήνες γίνονται εξετάσεις στον όμιλό μας και δεν έχετε πάρα να περάσετε να εγγραφείτε και να μάθετε τα μυστικά της θάλασσας. Θα σας διδάξουν οι καλύτεροι του είδους».

Αυτά είναι τα πρώτα λόγια που θα ακούσει ο ενδιαφερόμενος από τους υπεύθυνους των 20 περίπου σχολών σ’ όλη την επικράτεια οι οποίες επιχειρούν να μάθουν κάποια από τα βασικά μυστικά που πρέπει να τηρήσει ο καθένας μας από τη στιγμή που θα αποπλεύσει από το λιμάνι.

Μέσα σε δύο μήνες όσοι το έχετε όνειρο από παιδιά, μπορείτε να αποκτήσετε και επισήμως δίπλωμα ιστιοπλοΐας. Μπορείτε να αποκτήσετε κι εσείς το δικαίωμα να σας προσφωνούν «καπετάνιο» και βέβαια μπορείτε να νοικιάζετε σκάφη μέχρι 24 μέτρα ή να κυβερνάτε το δικό σας. Σχολές σήμερα στη χώρα μας υπάρχουν στο Μικρολίμανο, τον Πειραιά, τη Βούλα, το Καλαμάκι, το Φάληρο, τη Θεσσαλονίκη, την Αμαλιάδα, την Καλαμαριά, την Πάτρα, παρέχοντας στοιχειώδη εκπαίδευση σε επίδοξους θαλασσοκατακτητές.

H εκπαίδευση κρατά ένα δίμηνο και περιλαμβάνει μαθήματα θεωρίας και πρακτικής. Διδάσκονται βασικοί όροι της ιατρικής, της μετεωρολογίας, της ναυσιπλοΐας και ο τρόπος που μπορεί κάποιος να μελετήσει και να αξιοποιήσει τους χάρτες. Οι «μαθητές» ιστιοπλόοι εμπεδώνουν τα θεωρητικά στο σκάφος όπου μεταβαίνουν κάθε εβδομάδα για να αποκτήσουν τις κατάλληλες εμπειρίες. Κατόπιν δίδονται γραπτές εξετάσεις και αν τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά, ο μαθητής αποκτά πτυχίο ιστιοπλοΐας.

Όσες γνώσεις και να έχουν οι διπλωματούχοι δεν πρέπει να ξεχνούν απλά πράγματα, που στη θάλασσα κοστίζουν. Το σκάφος έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και αν είσαι αρχάριος οφείλεις να το γνωρίζεις. Είμαστε ναυτικός λαός, αλλά μερικές φορές υπερεκτιμάμε τις ικανότητές μας. Ξανοιγόμαστε στο πέλαγος κάτω από συνθήκες άγνοιας και μετά παρακαλάμε ο Αϊ-Νικόλας να βάλει το χέρι του. Πάντα επιφυλακτικοί οι παλιοί ναυτικοί που γνωρίζουν τις παγίδες και τις κακοτοπιές της θάλασσας, εκεί όπου μπορούν να έρθουν τα πάνω-κάτω σε χρόνο μηδέν.

Εκεί που η καλοκαιρινή μπουνάτσα μετατρέπεται σε κυματάκι και αν δεν το αντιληφθείς σύντομα, σε ανταριασμένη θάλασσα έτοιμη να μπατάρει το σκαρί που κλυδωνίζεται σαν καρυδότσουφλο. Τέτοια μπουρίνια, όταν η μια στεριά πάει να ενωθεί με την άλλη, γνωρίζουν λίγοι θαλασσόδαρτοι ναυτικοί και τρέμουν στη σκέψη μην τα συναντήσουν. Άξαφνα μπορεί το ανέμελο ταξίδι να μετατραπεί σε περιπέτεια.

Τέτοια περάσματα στο Αιγαίο, ειδικά τον Αύγουστο που ξεσπούν τα μελτέμια, έχουμε πολλά. Στον Κάβο Ντόρο στα νότια της Εύβοιας, στον Κάβο Πάπα στην Ικαρία, μεταξύ Τήνου και Μυκόνου, στο στενό Κύθνου και Κέας, στα Αντικύθυρα, στον Κάβο Μαλιά, στη Χαλκιδική που φυσά ο Βαρδάρης, στα νότια Δωδεκάνησα και την Κρήτη, που τις τρέμουν και οι πιο έμπειροι, επαγγελματίες καπεταναίοι. Πόσο μάλιστα αυτοί που ταξιδεύουν μερικές φορές το χρόνο. H ψυχραιμία και η γνώση είναι αναγκαία εφόδια μαζί και με τη σχετική τύχη να μην πέσεις πάνω στον απρόβλεπτο καιρό. Ο λαός μας είναι άλλωστε αυτός που παροιμιωδώς ισχυρίζεται ότι ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.

Σύμφωνα με τους παλαιότερους πλοιάρχους, ο καπετάνιος δεν γίνεται σε ιδιωτικές σχολές με ταχύρυθμα προγράμματα δύο μηνών, στα οποία διδάσκονται κάποια μαθήματα.

Θα πρέπει να περνά σοβαρή εκπαίδευση ο υποψήφιος “καπετάνιος”. Πιο εντατική και μακροχρόνια εκπαίδευση για να αποκτήσει γνώσεις ναυσιπλοΐας, ναυτιλίας, επικοινωνίας, γνώσεις των διεθνών κανονισμών για την αποφυγή σύγκρουσης, γνώσεις μετεωρολογίας και άλλα απαραίτητα εφόδια. Μόνο τότε θα είναι έτοιμος να δώσει εξετάσεις για το πτυχίο που αργότερα, αν έχει αποκτήσει πείρα και πλεύσιμες ώρες, να του δίδεται για μεγαλύτερο σκάφος.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου Κατασκευαστών Πλαστικών Σκαφών, το 1997 στην Ελλάδα υπήρχαν λεμβολογημένα και νηολογημένα περίπου 500.000 σκάφη. H Ισπανία και η Ιταλία έχουν 1.900.000 σκάφη, ο πληθυσμός τους όμως είναι πολλαπλάσιος του ελληνικού. Έτσι, στη χώρα μας έχουμε 48 σκάφη ανά 1.000 κατοίκους, ενώ οι μεσογειακοί και θαλασσινοί Ιταλοί έχουν 15,7 σκάφη και οι Ισπανοί 25,5.

Στις δε σχολές χειριστών ταχυπλόων σκαφών τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, αλλά αυτό είναι μία άλλη, μεγάλη ιστορία.

* https://youtu.be/SqMPvoDuuUg

Έρευνα: ΘANΟΣ ΛAMΠPΟΠΟYΛΟΣ-ΓIΩPΓΟΣ KIΟYΣHΣ, Τετάρτη 27 Αυγούστου 1997, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ