Η ιστορία του Tara Tari

Η ιστορία του Tara Tari είναι πολύ ασυνήθιστη και ξεκινά με έναν Γάλλο σχεδιαστή σκαφών στο Μπαγκλαντές.

Εκεί λοιπόν ο νεαρός σχεδιαστής σκαφών, Corentin de Chatelperron κατασκεύαζε ένα πειραματικό σκάφος σε σχέδια του Marc Van Peteghem, χρησιμοποιώντας ίνες γιούτας ως κύριο δομικό υλικό, με λίγο υαλοΰφασμα και συμβατική πολυεστερική ρητίνη.

Ο Corentin de Chatelperron και ο Marc Van Peteghem συνεργάζονταν στην αναζήτηση τεχνικών και υλικών για την κατασκευή καλύτερων και λιγότερο ακριβών παραδοσιακών σκαφών και ανακάλυψαν έναν φθηνό τρόπο να κατασκευάζουν ανθεκτικά παραδοσιακά σκάφη που χρησιμοποιούσαν οι ψαράδες.

Για τους περισσότερους το Tara Tari είναι ένα πολύ περίεργο σκάφος, έμοιαζε περισσότερο με ένα πολύ μακρύ και ελαφρώς φαρδύτερο από το κανονικό θαλάσσιο καγιάκ. Το σκάφος που ξεκίνησε ως ψαράδικο, αρματώθηκε κυρίως από σκραπ… το άλμπουρο για παράδειγμα είναι από ένα τμήμα σωλήνα!

Το 2010, για να προβάλλει το έργο, ο Corentin ταξιδεύει με επιτυχία το παραδοσιακό σκάφος από το Koakata (Μπαγκλαντές) στο La Ciotat (Γαλλία), μέσω του καναλιού του Σουέζ. Καλύπτει τα 9.000 Nm σε 186 ημέρες.

Η δημοσιογράφος που κάλυψε το όλο εγχείρημα είναι μία Γαλλίδα, από τη Βρετάνη, η οποία μεγάλωσε στη Βαρκελώνη όπου έζησε μεταξύ 9 και 18 ετών. Στα 23 της ταξίδεψε στη Χιλή για να γνωρίσει την οροσειρά των Άνδεων και τους ανθρώπους της. Έμεινε εκεί για δύο χρόνια, περπάτησε 4000 χλμ μέχρι το Στενό του Μαγγελάνου και εκεί, κοιτάζοντας τη θάλασσα ένιωσε ότι η ζωή της θα είχε νόημα μόνο σε ένα σκάφος. Όχι ένα μεγάλο σκάφος, ένα σόλο σκάφος και αρχίζει να ονειρεύεται τον διάπλου του Ατλαντικού και το mini Transat.

Επέστρεψε στη Γαλλία, εργάστηκε για να αγοράσει το σκάφος (ένα Pogo 2), έζησε στο σκάφος και έκανε προπόνηση κάθε μέρα για το επόμενο Transat. Αυτό ήταν το 2009 και μόλις μερικές εβδομάδες πριν από τον μεγάλο αγώνα είχε σοβαρά προβλήματα με τα πόδια της και, αυτό που φαινόταν μικρό πρόβλημα, ήταν τελικά πολύ χειρότερο. Είχε μια σπάνια ασθένεια που προσβάλλει τους συνδέσμους. Υποβλήθηκε στην πρώτη από μια μακρά σειρά χειρουργείων και πολλών επισκέψεων σε νοσοκομεία. Η κινητικότητά της επηρεάζεται σοβαρά. Το 2010 είναι λίγο καλύτερα και θα κάνει τον πρώτο και μοναδικό αγώνα της με το Amaury, το Mini Empuries, μια διαδρομή 300 Nm. Τότε γνώρισε τον Corentin στο ναυτικό σαλόνι του Παρισιού ο οποίος ήθελε να ξεφορτωθεί το Tara Tari για να γυρίσει πια στο Μπαγκλαντές να ξεκινήσει να φτιάχνει πιο βελτιωμένα σκάφη.

Η δημοσιογράφος είχε την τρελή ιδέα να κάνει το πέρασμα του Ατλαντικού που δεν μπορούσε με τα mini Transat, με το Tara Tari.Μετά από 9 εγχειρήσεις και ένα σπασμένο κόκυγα την ώρα που επιβιβαζόταν στο σκάφος, η ίδια ήταν στην ίδια εξαθλιωμένη κατάσταση με το σκάφος.

Και κάπως έτσι, δουλεύοντας μέρα και νύχτα, τον Οκτώβριο του 2011 το σκάφος έπεσε στη θάλασσα του L’Orient. Από εκεί πήγε στο Ciotat στη μεσόγειο και τον Νοέμβριο ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι, φτάνοντας μετά από περιπέτειες στα Κανάρια τον Μάιο του 2012. Επόμενη στάση το Πράσινο Ακρωτήριο και μετά τους τυφώνες, ξεκίνησε μαζί με τον φίλο της Μαξίμ. Το ταξίδι κράτησε 11 ημέρες, 9 από τις οποίες ταξίδευε ξυλάρμενο με 5 κόμβους, με τον άνεμο να μην πέφτει κάτω από τους 45 κόμβους. Μόλις ο καιρός έπεσε, ξεκίνησε το επικό ταξίδι.

Ο διάπλους του Ατλαντικού με προορισμό τη Μαρτινίκα κράτησε 25 μέρες, με καλύτερες συνθήκες.

Αυτη είναι η Capucine Trochet.